Categorie: Blog

Werkelijk luisteren

“Jaha, ik luister wel…” hoor ik mijn man zeggen, terwijl hij intensief naar een computerscherm staart. En hij geeft een samenvatting van wat ik zojuist vertelde, dus hij heeft blijkbaar gehoord wat ik zei. Maar toch heb ik het gevoel dat er niet echt geluisterd werd.

Ik denk dat iedereen wel een dergelijke situatie kent. En nee, het zijn echt niet alleen de mannen die we het niet luisteren kunnen verwijten. Vrouwen kunnen er ook wat van. Luister je als vrouw bijvoorbeeld elk moment naar je kind, je praatgrage buurvrouw, die ene collega op je werk die 100 woorden gebruikt voor iets waar drie ook zouden volstaan?

Het onderwerp boeit me…..al lange tijd.

Toen ik net met mijn praktijk was gestart kreeg ik van één van mijn eerste cliënten een Tedtalk filmpje doorgestuurd van Evelyn Glennie. Zij is een wereldberoemde, dove percussioniste. Het is haar missie om mensen te vertellen over wat luisteren voor haar als niet-horend persoon betekent. Het is voor mij een zeer inspirerend filmpje geweest. Vandaar dat ik het graag met jullie deel.

Luisteren doet Evelyn dus niet met haar oren Maar hoe doet ze dat dan? Ze gebruikt haar lichaam. Ze stelt als het ware heel haar lichaam open om de klanken binnen te laten en/of te laten ontstaan. Als je haar ziet spelen zie je de bezieling in haar spel. Ze is zó aanwezig in wat ze doet….is in staat zich helemaal te geven, zich zó open te stellen voor wat er gaat komen dat ze op dat moment samensmelt met de muziek, zelf muziek wordt. En dat in de wetenschap dat ze het zelf niet hoort met haar oren.

Ik hoop dat Evelyn ook jou inspireert om stil te staan bij het luisteren. Om je bewust te worden van een andere manier van luisteren voorbij alleen het horen. Want luisteren is aanwezig zijn in het hier en nu….open staan voor wat er komt….in contact staan met degene naar wie je luistert. En dat kun je ook zelf zijn. Veel kijkplezier. Als je zin hebt, laat me dan weten wat je ervan vond.

https://www.youtube.com/watch?v=IU3V6zNER4g

Marjolein blogt

Vorige week ging eindelijk mijn nieuwe website de lucht in. Misschien was ik wat naïef, maar ik dacht in een paar weken wel klaar te zijn met mijn relatief simpele website. Niets was minder waar.

Eénmaal begonnen, was het alsof ik aan een ontdekkingsreis was begonnen waarin ik van het ene inspirerende onderwerp in het andere kwam. Doordat mijn tijd soms werd beperkt, zat ik ergens in en moest ik het daarna weer voor een aantal dagen of soms een week loslaten. Om het vervolgens weer opnieuw op te pakken.

Ik merkte dan dat ik weer op een andere manier naar het onderwerp kon kijken en zag ineens raakvlakken daar waar ik ze eerder niet had gezien. Meer en meer zag ik de voor mij nieuwe verbindingen tussen zaken.

En het gevoel groeide…dit kon ik niet meer voor mezelf houden. En omdat het niet allemaal binnen het informatieve deel van mijn website past, ga ik ze bloggen.

Wie mij goed kent, weet dat het niet in mijn aard ligt (of lag) om iets van mijn werkelijkheid te delen met een groep onbekenden.

Maar mijn enthousiasme helpt me de drempel over om te delen, zelfs te bloggen over mijn kleine en grote ontdekkingen, over de grote en kleine dingen die me bezighouden.

Ben je inmiddels nieuwsgierig geworden?

Goed zo, ik zie je graag terug.